یکی از بدیهای رابطهی نامعلوم مثل رابطهی ما اینه که نمیدونی تو مناسبتها چقدر باید برای هدیهش هزینه کنی که نه کم باشه، نه اونقد زیاد که طرف با خودش فکر کنه خیلی برات با ارزشه و همه چیز تموم شده.
به نظرم درستش اینه اگه از رابطهمون و ادامهش مطمئن نیستیم هدیهی بزرگی رو قبول نکنیم. امسال به یه مناسبتی ازش یه دفتر قشنگ که دست ساز و ساخت هنرمندای هنده هدیه گرفتم و بعد از قبول هدیهش متوجه شدم هدیهی دیگهای هم توشه. ازش خواستم اجازه بده فقط دفتر رو قبول کنم و بهش گفتم این دفتر ارزش مادی و معنوی رو با هم داره. بعد دیدم انگار بیادبانهست بر گردوندن هدیه و امانت پیش خودم نگهش داشتم.
یه مناسبتی در پیشه که برام مهمه و حالا نمیدونم باید براش هدیهای بخرم؟ آیا اون هدیه باید ارزش مادی داشته باشه؟ یا یه هدیه کوچیک باشه برای تبریک؟
+ از صفات خودم؟ همیشه در الا بلا بودن.
درباره این سایت